พอคิดไปถึงเมื่อก่อน มันคือเดือนที่ทั้งสิ้นหวัง และอบอุ่นในเวลาเดียวกันเลยนะ
ในตอนนั้นเมื่อก่อนผมเองก็มีคนที่แอบชอบนั่นแหละ และช่วงนั้นเป็นช่วงที่การเรียนผมดีมาก เพราะว่ามันมีเหตุผลที่ทำให้อยากเรียนอยู่...
เพราะว่าไม่อยากแพ้เธอไงล่ะ...
เมื่อก่อนผมการเรียนก็อยู่ในระดับที่เรียกว่า Average ตลอด แต่ว่าพอเริ่มเดือนนี้เมื่อ 4 ปีก่อน
ผมเองก็รู้สึกว่า ชีวิตมีอะไรทำให้คน ๆ นั้นรู้สึกปลื้มในตัวเราได้เยอะแยะเลยเน้อ~
จนผมเริ่มมีความคิดว่า ยังไงก็อยากลองทำในสิ่งที่ไม่เคยทำบ้าง ฉะนั้นก็เลยทำไปทั้งรักในการทำบ้าง หรือทำเพื่อเรียนรู้บ้างก็มี (และเมื่อก่อนเป็นคนชอบเอากล้องออกมาถ่ายรูปเล่นมาก ๆ )
และในปีต่อมา ก็เริ่มรู้สึกแย่ลง เพราะว่าถ้าขึ้นม.ปลายแล้ว โอกาสที่จะได้เจอกันแบบว่านั่งอยู่ใกล้ ๆ กัน คงไม่มีอีกแล้ว และพอปีต่อมา มันรู้สึกแย่ที่สุดก็คือคนที่รักที่สุดนั้น แทบจะหากันไม่เจอเลย แต่ว่าในตอนนั้นก็ไปเจอสถานที่ ๆ นึง ที่เป็นที่พักผ่อนทางใจ และความรู้สึกได้ดีมาก และปีต่อมา สถานที่ ๆ นั้นก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว นั่นทำให้ผมรู้สึกแย่กว่าเก่า เพราะว่าผมแค่อยากทำอะไรบางอย่าง เพื่ออะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ผลลัพธ์ แต่เป็นความรู้สึก และในปีนี้ ผมก็คงไม่ต่างจาก 2 ปีที่แล้วหรอก...



